• توانایی در شناخت خود و به پیرو آن آگاهی از کمبودها، نارسایی ها و نقاط قوت خود و از همه مهم تر پذیرش آنها.
• داشتن حس احترام نسبت به خود. ناگفته پیداست که این حس از خودشیفتگی که نشانه ناتوانی انسان در شناخت امکانات و توانایی های واقعی اش است، متفاوت محسوب می شود. حس احترام به خود وقتی حاصل می شود که فرد شناخت کافی و معقول از خود داشته باشد. قدرت ارتباط برقرار کردن و داشتن احساس مثبت به دیگران. افراد جامعه ستیز و یا گوشه گیر به دلایل گوناگون توانایی مواجهه با دیگران را از دست داده اند. توانایی چیره شدن بر احساسات گوناگونی که معمولا در پی بروز شرایط استرس زا ایجاد می شوند. نتیجه این امر دور شدن فرد از خشم، اضطراب، نگرانی، افسردگی و ... است.
• حفظ روحیه شاد و با نشاط در هر شرایط و امید به آینده. این ویژگی به معنای خوش بینی غیرمعقول نیست. فردی که در هر وضعیتی امید خود را به زندگی و پیشرفت از دست نمی دهد، تلاش می کند تا همیشه راه حلی برای مشکلات پیش روی خود پیدا کند.
• آگاهی از تفاوت های خود با دیگران و احترام به تفاوت های دیگران با خودش. در نظر چنین فردی، جامعه از تفاوت تشکیل شده و همین تفاوت هاست که جامعه را به پیشرفت سوق می دهد. توانایی در مواجه با مشکلات ناخواسته و پیش بینی ناپذیر.
• مسئولیت پذیری و احساس مسئولیت نسبت به دیگران پیش شرط احساس مسئولیت نسبت به دیگران در درجه اول حاصل احساس مسئولیت نسبت به خود است. پذیرا شدن تغییرات جدید و قابلیت هماهنگی و همنوایی با آنها. این سازگاری و همنوایی هرگر به معنای وادادن و تسلیم شدن نیست. نداشتن وابستگی کودکانه به دیگران و توانایی تصمیم گیری مستقل. پرهیز از رفتارهای آمرانه و تحکم آمیز نسبت به دیگران در هر شرایط و موقعیتی که فرد باشد. توانایی دوست داشتن دیگران و از سوی دیگر قدرت جذب مهر و محبت و دوستی دیگران نسبت به خود.
• و در نهایت احساس آسودگی خاطر و رضایت از زندگی
مرکز مشاوره روان شناسی ارامیس
