آرامیس مشاور




چگونه از اعتیاد به تبلت در فرزندانمان پیشگیری کنیم؟! مطلب ویژه

این مورد را ارزیابی کنید
(0 رای‌ها)
نوشته شده توسط  | منتشرشده در: مقالات عمومی

تبلت آری، اعتیاد به تبلت نه
وقتی «آن» را در دستان کودکانه اش می گیرد، چشمان زیبا و انگشتان ظریفش دوان دوان در میان صفحات رنگارنگ «آن» به جست و جوی چیزی تازه و سرگرم کننده می دود و وقتی آن چیز را پیدا می کند، مغزش را با تمام نورون های سرزنده و کنجکاوش دو دستی به «آن» تقدیم می کند. تبلت را می گویم که امروز، از همان بدو تولد، تاثیرش را در زندگی فرزندان ما آغاز می کند.

نمونه عینی آن را دور و برمان زیاد دیده ایم: از نوزادانی که با صدای لالایی ضبط شده در تبلت به خواب می روند و چندماهه هایی که فقط با دیدن فلان کلیپ انیمیشن از صفحه تبلت آرام می گیرند، تا کوچک ترهایی که با ادای کلمه تبلت زبان باز می کنند. در این مطلب به راهکارهایی می پردازیم که می توانند در کاهش اولیه احساس نیاز کودکان به تبلت ، موثر باشند.
از چند سال پیش که تبلت برای نخستین بار به دنیای کودکان ما راه پیدا کرد، دیری نپاید که به دستان آن ها چسبید؛ کمی بعد پای نگرانی های جدید مانند اعتیاد فرزندانمان به این وسیله هم، به زندگی ما باز شد. نگرانی هایی که خیلی زود شدت و حدّت خودشان را به رخمان کشیدند و ما را واداشتند تا داد کمک خواهیمان را بلندتر فریاد بزنیم. البته که یک پای این قضیه هم افراط گری های خودمان در آشنا کردن فرزندانمان با فناوری روز بوده، اما حذف کامل آن ها از زندگی کودکان هم راهی نزدیک به سمت هدف نیست. آخر مگر می شود در عصر فن آوری که در و دیوار آن با تبلیغات با شکوه انواع وسایل ارتباطی پرشده است، انتظار داشت که کودک چشمانش را به روی همه چیز ببندد؟ یا مگر می شود وقتی کودک این وسایل را در مهمانی و کوچه و بازار در دست همه اطرافیانش می بیند، برای سردرآوردن از این دنیای نو وسوسه نشود؟! سوء تفاهم نشود؛ اصلاً نمی خواهم از عصر فناوری و تحفه های ان دفاع کنم. (گرچه با این هجمه ضد فرهنگ مصرف گرایی، که بلای جان زندگیمان شده، نیازی به دفاع امثال من نیست!) و یا استفاده از تبلت برای بچه ها را توصیه و توجیه کنم؛ فقط می خواهم این را بگویم که ما وقتی می توانیم از فرزندانمان محافظت کنیم که بپذیریم حذف کامل مخاطرات از زندگی خودمان و دیگران غیرممکن است. ان چه در عوض ممکن و مفید است، آشنایی خودمان و به تبع کودکانمان با تهدیدهای پیش رو و مهارت های تبدیل کردن آن ها به فرصت هایی برای خلق یک زندگی خوب و سالم است. تبلت مانند تلویزیون و رایانه به طور کلی بد و یا شاید خیلی بد است، اعتیاد به تبلت است؛دیده ای که اگر گریبان گیر کودکانمان شود، کودکی کردن را از او می گیرد، درست مثل دیگر انواع اعتیاد.
چه کار کنیم؟
وقتی می گوییم تبلت باشد، ولی اعتیاد به آن نباشد، منظورمان سخن گفتن از یک رویکرد کمی متفاوت نسبت به پیشگیری از این پدیده شوم است. رویکردی که مانند گذشته، تنها درصدد اثبات تاثیر عرضه محصولات بر رفتار مصرف کننده نیست، بلکه به راهکارهای مدیریت تقاضا توجه می کند. در ادامه با تمرکز بر رویکرد مدیریت تقاضا، راهکارهایی را برای پیشگیری از اعتیاد به تبلت در کودکان ، بررسی می کنیم.
1. هر چه زودتر بهتر
یک اصطلاح خوب درباره پیشگیری ، اصطلاح «هر چه زودتر، بهتر» است. می توان گفت ، پیشگیری از انواع اعتیاد و از جمله اعتیاد به تبلت ، به زمان قبل از تولد کودک و حتی قبل تر، یعنی ازدواج والدین او برمی گردد. اگر ان طور که در عوامل خطرساز اعتیاد به تبلت گفته می شود ، این وسیله ، گذشته از جنبه سرگرمی و جذابیتی که برای کودک دارد، جبران کننده نبودن ها و کم حوصلگی های پدر و مادرها باشد که این هم هست ، باید گفت که دوران اصلی پیشگیری، دورانی است که والدین یکدیگر را به همسری انتخاب می کنند.انتخاب همسری که به مهارت های همسرداری و فرزندپروری اشناست و یا دست کم به آن علاقه کافی دارد، پیش آگهی مثبتی را در رویارویی با مخاطرات آینده نشان می دهد.
2. خودمان معتادش نباشم
اعتیاد نداشتن خود پدر و مادر به تبلت، عامل مهمی است که در پیشگیری موثر است. بدیهی است که در پیشگیری موثر است. بدیهی است والدینی که حاضرند هوا ازشان گرفته شود اما تبلتشان نه، فرزندانی به همین سبک و سیاق پرورش خواهند داد.
3. از «حوصله ام سر نرفت» نترسیم
عامل دیگری که برای پیشگیری از اعتیاد به تبلت در کودکان مفید است ، نترسیدن والدین از «سررفتن حوصله» بچه هاست. بعضی از پدر و مادرها که حوصله بلند شدن صدای بچه و یا به هم ریختگی اثاثیه خانه را ندارند، به محض این که کودک از سر رفتن حوضله اش شکایت می کند و یا حتی پیش از آن، تبلت را به دست او میدهند. او را ساکت می کنند و به این ترتیب این پیام را به او می رسانند که «تو برای پرهیز از سر رفتن حوصله ات که خیلی هم چیز بدی است، نیازمند به تبلت هستی»! غافل از این که «سر رفتن حوصله» موهبت بزرگی برای خلاقیت کودک است و او بدون نیاز به تبلت هم قادر به آرام کردن این احساس است.
4. با کودک حرف بزنیم
ازتباط عاطفی بین اعضا خانواده و توجه آن ها به مهارت های گفت و گو، عامل مهم دیگری در پیشگیری از اعتیاد به تبلت است. والدینی که هر روز با کودکان خود حرف می زنند (یعنی فقط سوالات بله یا خیر از آن نمی پرسند، بلکه از آن ها می خواهند احساساتشان را بیان کنند) و با حوصله به آن ها گوش می کنند، این شانس را دارند که ضمن پیشگیری از به وجود آمدن خلا روانی در کودکانشان ، با او درباره عوامل اعتیادزا از جمله تبلت و مضرات آن صحبت کنند. این والدین می توانند در قالب قصه، نمایش، شعر و یا بازی اطلاعات لازم را به کودکشان بدهند. البته شرط اولیه این مسئله آن است که پدر و مادر در این زمینه از آگاهی کافی برخوردار باشند.
5. اعتماد به نفس او را تقویت کنیم
اگر نیاز کودک به احساس اعتماد به نفس و خودارزشمندی ، پیش از آن که توسط تولید کنندگان تبلت تامین شود، مورد توجه والدین قرار بگیرد، اعتماد به نفس و عزت نفسی را او پرورش می دهد که بدون نیاز به تبلت هم تامین می شود. برای مثال والدین می توانند قبل از هر کس دیگری زمینه های مناسبی را برای احساس موفقیت فرزندانشان ، در حوزه های مختلف هنری، ورزشی و فکری پیدا کنند و موفقیت های کوچک او را ارزشمند بدانند.
6. رفت و آمد کنیم.
مسئله آخر توجه بیشتر به رفت و آمدهای فامیلی است. گردهمایی هایی که رقم زدن خاطرات خوب در زندگی ، بدون وجود تبلت را به بچه ها یاد می دهد.

راحله فلاح، کارشناس ارشد روان شناسی

بازدید 4093 بار

نظر دادن

جهت ارتباط بعدی با شما، خواهشمند است ایمیل صحیح وارد نمایید.
کلیه اطلاعات شما نزد ما محرمانه خواهد بود.
لطفا نظرات خود را به زبان فارسی تایپ کنید.