تا صحبت از مدیریت اختلافات و بیان مسائل می شود ، برخوردهای همراه با افراط و تفریط هم سرو کله شان پیدا می شود. برخی بهترین راه را سکوت در نظر گرفته و برخی اصرار به بیان همه مسائل و مشغولیت های ذهنی خود دارند. در واقعیت اما می بینیم که هر دوی این روش ها تنها مسائل را پیچیده تر می کنند. در رابطه با راه میانه، برای اینکه در چه مواقعی سکوت باید میانه باشد و در چه مواقعی بهتر است همسران کمی صبر داشته باشند و نخواهند بلافاصله همه چیز را با کفت و گو در کوتاه ترین مدت حل و فصل کنند؟
اول همه باید توجه داشت که نیازی نیست زن و شوهر تمام قسمت های محرمانه زندگی شان را برای هم مطرح کنند. در این مورد این موضوع ما مثالی می زنیم و می گوییم اگر دیده باشید در کارت های دعوت جشن عروسی، دو قلب وجود دارد که تنها 25 درصد آن روی هم افتاده است و بقیه قسمت ها آزاد است. یعنی اینکه 75 درصد قلب خانم و آقا برای خودشان است و نیازی نیست در اختیار طرف مقابل قرار دهد. آنها مسائل محرمانه ای دارند که می توانند تا آخر عمربرای خودشان نگه دارند. ما در کارتهای عروسی نداریم که دوقلب کاملاً روی هم افتاده باشد، همیشه تنها 25 درصد با هم اشتراک دارند. بعضی چیزها که به زندگی زناشویی ربطی ندارد و گفتن اش لطفی هم ندارد، نباید گفته شود و کنکاش هم در این موارد نه از نظر روان شناسی درست است و نه از نظر دینی.
اما مسائلی است که بین همسران وجود دارد که جزء همان 25 درصد مشترک است.آنها باید مطرح شوند. اما در ارتباط با طرح آنها مهارتی وجود دارد که همیشه در جلسات زوج درمانی به همسران و یا دختران و پسرانی که در شرف ازدواج هستند. آموزش می دهیم و آن تکنیک «به تعویق انداختن» است. این از مواردی است که با توجه به تجربه ای که من سال ها در دادگاه های خانواده داشتم. در بسیاری از درگیری های که حتی به ضرب و شتم منجر می شود، اگر هم دو طرف، و یا یکی از دو طرف،این مهارت را استفاده کنند، مسائل و اختلافات راحت تر حل می شود. این به تعویق انداختن از چند ساعت شروع می شود. تا یک ماه و حتی یک سال، به عنوان مثال، خانمی منزل خواهر شوهر رفته و خواهر شوهر به او بی اعتنایی کرده یا اصلاً توهین و فحاشی کرده، همان شب که شوهرش می آید می خواهد این را با شوهرش مطرح کند، در حالی که اگر این را یکی دو روز و یا چند هفته و یا چند وقت دیگر عقب بیندازد و در فرصت مناسب مطرح کند. مطرح کردن آن می تواند هم سودمند باشد و هم تنش ایجاد نکند، ممکن است همان شبی که خانم می خواهد موضوع را مطرح کند، آقا در محیط کارش با کسی دعوا کرده باشد یا با مادرش دعوا کرده و در نتیجه الان موقعیتی نیست که محرک جدیدی بخواهد وارد زندگی این فرد بشود و تحریک را تشدید کند.
یا مثلاً خانمی به عروسی رفته و لباس ها و زیور آلاتی را دیده و احساس نیاز می کند که آنها را داشته باشد و در او توقع ایجاد شده تا پولی توسط مرد برای تهیه این موارد هزینه شود. مطرح کردن این مسئله بلافاصله بعد از مجلس عروسی می تواند با مدیریت روابط در زندگی زناشویی تضاد داشته باشد. البته گاهی اصلاً صحبت هم نمی شود، خانم که از عروسی می آید بیرون می بینیم که اخم کرده است و به این شکل که می خواهد بیان کند. و یا عین همین را آقا هم می تواند داشته باشد مثلاً آقایی که در مهمانی، محبت خانمی را نسبت به شوهرش می بیند بلافاصله بعد از بیرون آمدن از مهمانی اخم می کند و می خواهد این مسئله را مطرح کند. مهارت به تعویق انداختن را با همسران مطرح کنیم تا بدانند که به دنیا نیامده اند که همه چیز را همین امشب تمام کنند. اینها قرار است 50 سال با هم زندگی کنند، این چه کاری است که بخواهیم همه چیز را همین امشب تمام کنیم. بهتر است در برخی مواقع موضوع را به تعویق بیندازیم تا بتوانیم در فرصت بهتری مطرح کنیم.
دکتر : سید جلال یونسی روان شناس
گرد آوری: مرکز مشاوره روان شناسی آرامیس
