• در برخی خانواده ها برای دور نگه داشتن کودکان ازانجام کارهای ناپسند و خطرناک ، مرتب آنها را از چیزهای مختلف می ترسانند. این شیوه های تربیتی می تواند زمینه های هراس و واهمه از چیزهای گوناگون را در کودک تقویت کند.
• ترس از تاریکی تا 5 سالگی خیلی شایع است . ترس از تاریکی می تواند مانع آرامش و خواب کودک شود. برخی از پدر و مادرها برای رفع این مسئله کودک را به اتاق خواب خود می برند، غافل از اینکه با این کار تنها صورت مسئله را پاک می کنند.
• وقتی کودک از ترس تاریکی نمی تواند بخواهد، می توان به اتاق او رفت و پس از آرام شدن و خوابیدن او، از اتاق خارج شد. این کار اساسی و ریشه ای نیست؛ اما به طور موقت می توان کودک را آرام کرد.
• نادیده گرفتن ترس کودک، واکنش هایی چون عصبانی شدن ، مسخره کردن، دست کم گرفتن ترس و نیز انتقادی بی موقع از کودک ، ترس را در او تشدید می کند.
• از سوی دیگر توجه و همدردی غیرمنطقی هم می تواند کودک را به این برداشت برساند که حتما دلیلی برای ترس او وجود دارد. البته این مسئله با حمایت و ابراز دوستی به کودک متفاوت است.
• معمولا کودکان در بازی ها و نقاشی هایشان، ترس های پنهان و آشکار خود را نشان می دهند. اینها به شما کمک می کنند تا به مشورت با یک روانشناس بتوانید با ترس های کودکتان بهتر مواجه شوید.
• از آنجا که در کودک هنوز تفکر تفکر منطقی رشد نکرده، ترس هایی چون ترس از غول، دیو و یا سایه های روی دیوار می تواند منشا احساسی یا براساس برداشت های نادرست شکل گرفته باشد. بنابراین می توان در صحبت با کودک و در حدفهم و دریافتش مسائل را در قالب قصه یا بازی برای او تشریح کرد. به عنوان مثال وقتی کودکی خیال می کند که پشت در اتاقش غولی پنهان شده می توان او را تشویق کرد که به پشت در برود و ببیند که انجا خبری نیست.
مرکز مشاوره روان شناسی آرامیس
