پدر و مادر شدن چه هست چه نیست...
آیا والد شدن به معنای از دست دادن آزادی های شخصی است؟ آیا والد شدن به معنای گیر افتادن در انبوهی از مسئولیت ها است؟ آیا برای پدر و مادر شدن باید فردی کامل و آرمانی و بدون نقص بود؟ همه زوج ها قبل از این که قصد بچه داشتن کنند، در مورد پدر و مادر شدن تصورات و برداشت هایی دارند که ممکن است در تصمیم آنها مبنی بر داشتن فرزند و حتی بر روش فرزندپروری تاثیر بگذارد. در این مقاله قصد داریم که به شما بگوییم پدر و مادر شدن در واقع به چه معناست و در مقابل به چه معنا نیست!
زمانی که همسرم به من گفت مایل است که فرزند داشته باشیم، به شدت احساس مسئولیت کردم و ترس و فشار بی اندازه ای، وجودم را فرا گرفت. این هیجان به علت چیزهایی که می دانستم به من دست نداده بود، بلکه فقط به دلیل مطالبی بود که به آنها آگاهی نداشتم. نمی دانستم که باید انتظار چه چیزی را داشته باشم. به همین دلیل شروع کردم به پروراندن فرضیه های اشتباه در ذهنم: تصور می کردم که زندگی به پایان رسیده است، نگران بودم که تمام آزادی هایم را از دست خواهم داد و به دام امور مربوط به کودک می افتم.
البته در مورد این موضوع با هیچ کس صحبت نمیکردم. زیرا نمی خواستم که در نظر آنها نابالغ و خودخواه جلوه کنم. تنها آرزویم این بود که بتوانم کسی را پیدا کنم که احساس حقیقی مرا درک کند تا شاید بتواند مرا در این موقعیت دشوار راهنمایی کند و با من همدلی نماید.
آیا واقعاً والد شدن به معنای از دست دادن آزادی های شخصی است؟ آیا والد شدن به معنای گیر افتادن در انبوهی از مسئولیت ها است؟
پدر و مادر شدن به این معناست که:
• یک زندگی جدید. شما به کودک خود حیات می بخشید و او را به دنیا می آورید. کسی که قبلاً شبیه او در هیچ جای دنیا وجود نداشته است. چشم خای او شبیه چشم های پدرش است و رنگ موهایش همانند مادرش. این موجود نیمه ای از وجود شماست و شما با کمال میل آرزو می کنید تا او را پرورش دهید و در هر موقعیتی از او محافظت کنید. می خواهید تمام امکاناتی را که برای خودتان مهیا نبوده است، برای او فراهم کنید و تجربیات و دانشی راکه در طول زندگی به دست آورده اید، در اختیارش قرار دهید. در بسیاری مواقع احساس می کنید که او دومین مرحله از زندگی خودتان است و به همین دلیل، هر جا نیاز باشد اجازه می دهید خودش تصمیم بگیرد و در مواقع حساس و ضروری، خودتان او را راهنماییی می کند.
• مسئولیت . میران مسئولیتی که بر دوش شما است در این زمان از هر موقع دیگری بیشتر خواهد شد. مسئولیت رهبری و هدایت ، پشتیبانی مالی، هدایت روحی و دادن انضباط عاطفی به کودک همه و همه برعهده شما است. نه تنها کودک از شما چنین انتظاری دارد، بلکه همه مردم از شما انتظار دارند که این موراد را برای فرزند خود فراهم آورید.
• فرصت. شما می توانید زندگی را طوری شکل دهید و او را گونه ای بپرورید که جهانیان به وجود او افتخار کنند و مایه خیر همگان باشد. انجام دادن این کار هم مهیج است و هم دشوار. هر چند پیامد تمام کارهایی که او انجام می دهد به شما باز نمی گردد، اما شما یکی از مهم ترین افراد مرتبط به مسائل او به شمار می روید. اگر او کارهای خوب انجام دهد، انرژی مثبت کارهایش بر روی شما تاثیر مثبت می گذارد و اگر کارهای نامناسب انجام دهد، تاثیر منفی بر روی شما خواهد داشت. در هر دو حال، باید به خاطر داشته باشید که او خودش حق انتخاب داشته و به میل خود ان کارها راانجام داده است. تنها کاری که از دست شما برمی آید این است که او را دعا کنید و وظایف خود را به بهترین نحو انجام دهید. تمام مشکلات با عشق حل نمی شود، اما می توان از بسیاری از آنها جلوگیری کرد.
پدر و مادر شدن به این معنا نمی باشد که:
• پایان. داشتن فرزند به معنای پایان خوشی ها و اوقات فراغت نیست. اگر کمی خلاق باشید و برنامه ریزی کنید، می توانید حداقل چند روز در هفته با همسر خود تنها باشید. به خاطر داشته باشید که شما قادرید اوقات بسیار خوشی را در کنار همسر و فرزند خود سپری کنید، چه تمام ساعاتی که در کنار هم می گذرانید به عوض کردن بچه و غذا دادن به او ختم نمی شود. خنده ها و شیرین زبانی های او جزء ساعاتی هستند که می توان نام «با ارزش ترین لحظات» را بر روی آنها گذاشت.
• کمال گرایی. همه چیز طبق برنامه پیش نخواهد رفت. شما متوجه خواهید شد که آموزش هایی که در کتاب های مفید و واقع گرایانه نیست. هر کودیک، پدر و مادر و موقعیت متفاوتی دارد و علم پرورش کودک هم بر روی یک اصل اولیه و پایه ای پیشنهاد می شود که به شما جهت می دهد، اما اگر تا حدی از برنامه ها و طرح های اولیه دور شدید، جای نگرانی وجود ندارد.
• کمال: شما می دانید که خودتان هم نمی توانید همه کارها را با مطلوب ترین درجه ممکن انجام دهید. گاهی اوقات ممکن است صبر، تحمل و منطق خود را از دست بدهید. زمانی که چنین اتفاقی رخ می دهد، باید از فرزند و یا همسر خود عذرخواهی کنید. فقط به دلیل که شما والد بچه هستید، نمی توانید ای ادعا را داشته باشید که تمام تصمیم هایی که می گیرید همیشه درست است . این خیلی خوب است که مصر باشید، اما همزمان باید بخشنده باشید.
همه چیز به شما بستگی دارد
شما می توانید تماس بگیرید و برای مشکلات خود به دنبال راه حل بگردید. سعی کنید تا آنجا که برایتان مقدور است به مشکلات بی توجهی نکنید. شما پدر و یا مادر شده اید و هیچ راه فراری وجود ندراد. موفقیت این نیست که ببینید کودکتان از تصمیم گیری های شما راضی است یا خیر. احساس کودک به تصمیم های شما نباید افکارتان را تحت الشعاع قرار دهد. در طول تاریخ همه پدر و مادر ها با پایکوبی، لجبازی و داد و فریاد کردن فرزندانشان آشنا بوده اند.
واکنش کودک نباید شما را از تصمیم هایتان باز دارد و این احساس را به شما بدهد که آنها غلط و یا درست هستند. در آخر باید بگوییم که شما باید کاری را که تصور می کنید درست است انجام دهید و هر آنچه ازدستتان برمی آید برای عضو کوچکی که به دنیا آورده اید به کار بندید. اجازه ندهید اشخاص دیگر در این مورد برای شما تصمیم گیری کنند.
حمید امیری، کارشناس ارشد روان شناسی بالینی
