 کودک درون هر کس بخشی از وجود اوست که دوست دارد درست مثل یک کودک رفتار کند و خود را به دست هیجانات و احساسات بسپارد.
 این کودک (درون) درست مثل یک کودک دوست دارد که او را دوست بدارند و مورد توجه و مراقبت قرار گیرد.
 بی تردید لازمه بزرگ شدن ، رام و آرام کردن این کودک است؛ اما از سویی باید هر چند گاه یک بار این کودک خاموش و خفته را بیدار کرد تا ما را از سرچشمه هیجانات وعاطفه های مان آگاه کند و گرنه احساسات منفی مانند اضطراب خیلی راحت به سراغ مان می آیند.
 معمولا افرادی که به راحتی با کودکان ارتباط برقرار می سازند، بهتر از کسانی که قادر به کار نیستند، می توانند حضور کودک درون خود را حس کنند.
 توجه به کودک درون باعث می شود انعطاف پذیری خود را افزایش داده و در نتیجه از فشارهای روانی برحذر بمانیم.
 شوخ طبعی، کنجکاوی، روحیه طنز آمیز داشتن، حس شگقت زده شدن، شادی بی دلیل زیاد، امید و خلاقیت از جمله ویژگی هایی هستند که از توجه به کودک درون حاصل می شوند.
 می توان زمانی با خود خلوت کرد و چشم ها را بست و در ذهن خود زمانی را تصور کرد که کودکی بیش نبودیم . آنگاه می توان این تصور را همینطور ادامه داد و رفتارهای دوران کودکی خویش را با همسالان و بزرگ ترها به تماشا نشست.
 و دست آخر اینکه کودک درون، به طور طبیعی گاهی شاد می شود و گاهی پرخاشگر . بنابراین او تنها خودش است و نه آن چیزی که بزرگ ترها از او می خواهند.

 منبع : همشهری