آرامیس مشاور




آشفتگی بازار آموزش مسائل جنسی ، به ترس ها دامن زده است

در جامعه ایرانی به دلیل وجود برخی باورهای غلط ، آگاهی بخشی مسائل جنسی، آن طور که باید و شاید در جامعه اشاعه پیدا نکرده و در این زمینه آشفتگی بسیاری مشاهده می شود که باید اقدامات اساسی در این زمینه صورت بگیرد . دکتر عزت الله کرد میرزا ، روان شناس و عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور، آشفتگی آموزش جنسی در ایران را معضل اساسی ای عنوان کرده است که اگر حل نشود می تواند آسیب های جبران ناپذیری ایجاد کند.

آگاهی جنسی در جامعه ایرانی چه جایگاهی دارد؟
به طور کلی مفهوم آموزش به صورت عام در ایران با چشم انداز و دغدغه هایی روبرو است. در بخش آمورش بیشتر به جنبه های حاشیه ای توجه می شود و مقوله انسان که مهم ترین امر مورد توجه در آموزش نادیده گرفته شده است. در آموزش جنسی به دلیل اینکه جزء خطوط قرمز جامعه ایران در نظر گرفته شده است. نوعی آشفتگی دیده می شود و این مسئله به این خاطر است که اموزش مسایل جنسی در ایران متولی مشخصی ندارد و از جایگاه مناسبی برخوردار نیست!
در جامعه ایران شاید برخی معتقد باشند خانواده مهم ترین متولی آموزش مسائل جنسی است، اما اینکه این آموزش با چه محوری باید صورت بگیرد تعریف مشخصی ندارد. به طور کلی می توان گفت آموزش جنسی نه تنها نیاز به یک متولی دارد، بلکه نیاز به پژوهش های بومی و فرهنگی، اختصاص اعتبارات سازمانی و سیایت گذاری های عملیاتی نیز دارد. از آنجایی که در ایران نه تنها متولی آموزش جنسی وجود ندارد، بلکه حمایتی نیز در این زمینه علی رغم شعارهایی که داده می شود وجود ندارد.

به نظر می رسد در سال های اخیر این آشفتگی افزایش یافته است و پررنگ تر شده است، چه موضوعی موجب این افزایش شده است؟
امری که موجب تشدید آشفتگی اموزش جنسی در ایران شده است، مسئله ترس، شرم و حیای موجود در جامعه ایرانی است. چرا که اگر یک سازمان و یا یک خانواده بخواهند آموزش جنسی را ترویج دهد، ترس ریختن قبح چنین مسائلی مانع می شود که بخش عمده آن مربوط به قوانین دست و پاگیر جامعه ایرانی است.
به طور کلی ، آشفتگی بازار آموزش مسائل جنسی به ترس ها دامن زده است. در صورتی که اگر ما مقوله آموزش مسائل جنسی را همچون آموزش بهداشت دهان و دندان، پاکیزگی پوست و غیره در نظر بگیریم آموزش مسایل جنسی آموزش یک طیف رفتاری است نه یک رفتار خاص، چرا که بسیاری از انسان ها علی رغم تحصیلاتی که دارند مسائل جنسی را معطوف به ایجاد رابطه میان زن و مرد می دانند که این یک باور غلط در جامعه ایرانی است.

نقش خانواده ایرانی در رفع سئوالات جنسی فرزندان چیست؟
خانواده ها باید پاسخگوی سئوالات جنسی فرزندان خود باشند، به گونه ای که بخش اعظم سئوالات در کانون خانواده مرتفع شود. آموزش جنسی باید از حدود سن سه سالگی ، یعنی آن زمان که کودک متوجه تفاوت خود با جنس مخالف می شود، آغاز می شود. اما متاسفانه در ایران شرم و حیا سدی برافزایش آگاهی کودکان شده است. در ایران آموزش مسائل جنسی با مسائل اعتقادی درهم آمیخته است، به طوری که در خیلی از مواقع خانواده ها گمان می کنند که بازگو کردن مسائل جنسی با اعتقادات دینی مغایرت دارد، در حالی که در بسیاری از متون دینی سفارش اکیدی به ازدواج شده است و باید دانست که لازمه اصلی ازدواج شناخت و آگاهی از مسائل جنسی است.

مراحل و شیوه های آموزش جنسی در ایران چگونه باید تبیین شود؟
برای آموزش جنسی ابتدا لازم است پژوهش هایی را درباره میزان آگاهی مردم در این زمینه انجام دهیم و بعد از آن کیفیت مصادیق رفتار جنسی و طیف رفتارهای جنسی را ارزیابی کنیم و سپس با استفاده از متخصصان این حوزه درس نامه هایی را با مبانی زیستی و بیولوژی مسایل جنسی ، روانی، اجتماعی و اعتقادی فراهم کنیم. مرحله بعدی، آگاهی بخشی به سازمان هایی که سطوح مختلف نیازمندان به این نوع آموزش را تحت پوشش قرار می دهند همچون آموزش و پرورش ، دانشگاه ها و رسانه ها است.

صدا و سیما چقدر در افزایش آگاهی جنسی می تواند موثر باشد؟
مسئله مهمی که در اینجا مطرح است نقش ضعیف صدا و سیما در آگاهی بخشی مسائل جنسی است که موجب تشدید آشفتگی آموزش جنسی در کشور شده است. به طور کلی می توان گفت برای صدا و سیما مناسب نیست که آموزش سلامت جنسی و رفتارهای جنسی از طریق شبکه های فارسی زبان خارج از کشور پخش شود اما صدا و سیما برنامه ای در این زمینه نداشته باشد. این که چقدر از اطلاعات اقشار جامعه درباره مسائل جنسی درست یا نادرست است هیچ آماری در دست نیست، چرا که در جامعه ما هیچ مجرای علمی ای برای به دست اوردن این اطلاعات وجود ندارد، امامی توان گفت بسیاری از اقشار جامعه اطلاعات خود را از طریق آزمون و خطا و یا از طریق منابعی همچون سایت های مختلف، شبکه های ماهواره ای، شبکه های رسانه ای غیر مجاز به دست اورده اند.

آیا آگاهی صرف در مورد مسائل جنسی می تواند سپری در مقابل آسیب های جنسی باشد؟
نکته قابل توجه و مهم این است که تنها آگاهی صرف از مسائل جنسی نمی تواند سد راه ورود آسیب ها باشد، چرا که اگر کسی از تمام مسائل جنسی آگاه باشد، اما مهارت کنترل رفتار جنسی را نداشته باشد همچنان در معرض خطر است. به طور مثال می توان گفت ممکن است بسیاری از انسان ها از چگونگی روابط جنسی آگاهی داشته باشند و بدانند که روابط جنسی ناسالم منجر به ایدز می شود، اما تا زمانی که مهارت کنترل نداشته باشند در معرض بسیاری از آسیب ها قرار دارند.

نداشتن آگاهی جنسی قبل از ازدواج چه آسیب هایی را ایجاد می کند؟
به طور کلی می توان گفت ازدواج تابع سه مولفه صمیمیت ، تعهد و شهوت است و به همان اندازه که صمیمیت و تعهد در زندگی زناشویی مهم است، اشتیاق فیزیکی نیز از جایگاه بالایی برخوردار است . اگر افرادی که ازدواج می کنند شناخت کافی از مسائل جنسی نداشته باشند و مهارت عشق ورزی جنسی را کسب نکرده باشند، ناخودآگاه دو مولفه دیگر نیز تحت تاثیر این مسئله قرار می گیرند. چرا که شهوت در رابطه زناشویی از اهمیت بالایی برخوردار است و عدم تامین نیازهای جنسی در میان همسران حتی می تواند منجر به از بین رفتن رابطه شود.

تاثیرات و عواقب نداشتن آگاهی جنسی در میان زوج های ایرانی چیست؟
متاسفانه جمع کثیری از زوج های ایرانی قبل از ازدواج آموزش های لازم را ندیده اند و این موضوع می توان آسیب های زیادی را به خود فرد و در ساختار اجتماعی ایجاد کند. خانواده های ایرانی به دو گروه تقسیم شده اند. گروه اول نسبت به مسائل جنسی آگاهی نسبی دارند، به طوری که در طول مسیر زندگی متوجه بروز مشکل می شوند و یا درصدد رفع آن برمی آیند و یا آنکه به دلیل شرم و حیا از گفتن آن سرباز می زنند و با ان مشکل دست و پنجه نرم می کنند. اما گروه دیگر هسچ اطلاعی از مسائل جنسی ندارند و براساس یک سری باورها گمان می کنند که تنها باید رابطه ای ایجاد شود.

در مجموع ، راهکار شما برای آموزش و آگاهی بخشی جنسی چیست؟
ممنوعیت آموزش های علمی جنسی باید به طور کلی از جامعه ایرانی حذف شود ، چرا که مسائل جنسی بخشی از فطرت و غریزه یک جاندار است و به همین دلیل نمی توان آنرا یک تابو و امر ممنوع تلقی کرد.
برای اشاعه آگاهی درست جنسی لازم است از تمامی امکانات همچون رسانه های تصویری، نوشتاری، غیرنوشتاری، سریال ها و فیلم ها، نشر و بیان مطالب مناسب و علمی در سایت های اینترنتی مشخص و معتبر ، تربیت مربیان کار بلد برای حضور در مدارس و دانشگاه ها در سطوح مختلف و ایجاد دوره های تخصصی توسط سازمان های نظام پزشکی و نظام روان شناسی استفاده کنیم.

سحر بابایی، ماهنامه سپیده دانایی