05/14 1392

آیا دعوا کردن هم الگو دارد؟

فهرستی از دعواهای همسران
در زندگی همه همسران اختلاف نظر وجود دارد، اما آیا همه از یک روش برای طرح این اختلافات استفاده می کنند؟ راستی روش شما چیست؟
زن و شوهر از چه روش های متفاوتی برای مطرح کردن مشکلاتشان استفاده می کنند؟ برای رفع اختلافات زناشویی پیش از هر چیز باید بدانید که این اختلافات از چه جنسی هستند و خانواده ما از کدام سبک برای دعوا کردن استفاده می کند. یک روانشناس خانواده پژوه به نام گاتمن، این روش ها را به سه دسته تقسیم کرده است. او اسم این روش ها را می گذارد سبک های زناشویی:

زن و شوهرهای تصدیقی
زن و شوهرهای تصدیقی اهل گفت و گو و تبادل نظر هستند. آنها در اوج بحث هایشان هم آرام به نظر می رسند. آنها توانایی این را دارند که به هم گوش بدهند و بتوانند خودشان را جای طرف مقابلشان بگذارند. گاتمن به این دلیل به این زن و شوهرها می گوید «تصدیقی » که این زوج ها به همسرشان حق می دهند هیجان زده باشند، حتی اگر با نظر آنها مخالف باشند.
زن و شوهرهای پر آشوب
زن و شوهرهای پر آشوب همانطور که از اسمشان پیداست، معمولا" باهم بگو مگو دارند. آنها از کوچک ترین چیزها مثل نحوه باز کردن در شیشه یک مربا باهم دعوا می کنند تا عمیق ترین چیز ها مثلا" هدف آفرینش انسان! البته زن و شوهرهای پرآشوب هم خوب دعوا می کنند و هم خوب دعوا را جبران می کنند. برای زن و شوهرهای پرآشوب خیلی مهم است که طرف مقابلشان حتما" قانع شود و حرف شان بر کرسی بنشیند. برای همین است که همیشه اول جمله شان با جمله طرف مقابل است. البته این زن و شوهرها همان قدر که در ابراز هیجان های منفی استادند، در ابراز هیجان های مثبت هم استادند. یعنی وقتی که اوضاع رو به راه است، چنان شادی می کنند و قربان صدقه هم می روند که بیا و ببین!
زن و شوهرهای اجتنابی
هر چه زن و شوهرهای پرآشوب زندگی متلاطمی دارند، زن و شوهرهای اجتنابی زندگی شان آرام و بی سر و صداست. آنها با اینکه می پذیرند که اختلاف دارند، اما معمولا" از بحث بر سر این اختلاف ها اجتناب می کنند. آنها بر سر« عدم توافق » توافق دارند! آنها نه مثل زن و شوهرهای تصدیقی حرف های هم را تکمیل می کنند و نه مثل پرآشوب ها حرف هم را قطع می کنند. آنها بحث شان بدون نتیجه خاتمه پیدا می کند و هر دو طرف به حل نشدن مشکل رضایت می دهند. زن و شوهرهای اجتنابی سعی نمی کنند طرف مقابل را قانع کنند. آنها معمولا" به این نتیجه می رسند که اختلاف نظرشان آن قدرها مهم نیست که بر سر آن بحث کنند و راه حلی برای آن پیدا کنند. آنها معتقدند که در زمینه های دیگر آن قدر اشتراک دارند که اختلاف هایشان پر رنگ نباشد. البته خطر این نوع رابطه ها این است که زن و شوهر ممکن است احساس تنهایی و فاصله داشتن از یکدیگر کنند.
سعیده قانی پور، گردآوری مرکز مشاوره آرامیس