آرامیس مشاور




بچه های 3- 5 سال چطور با طلاق کنار می آیند؟

دورانی که با داستان هایش شما را شگفت زده می کند
در این سن کودک با سرعتی باور نکردنی در حال رشد و پیشرفت در مهارت های مختلف است، خودش لباس می پوشد، درباره ی احساسات بقیه حرف می زند، خیال پردازی می کند و ... این سن، سنی است که بعد از احساس امنیت در محیط اطراف و اعتماد کردن به همراهی والدین، زمان کشف مستقلانه ی دنیا فرا می رسد. وقتی کودک احساس امنیت کند و مطمئن باشد والدینش همراه او هستند و از او حمایت می کنند، شروع به کشف دنیایی می کند که در آن قرار گرفته است؛ جایگاه خودش و احساسات و افکار دیگران. در این سن، او رفتار های والدین را به خود نسبت می دهد:
اگر نگار می توانست مسیر فکری خود را به زبان بیاورد، احتمالا" می گفت احساس می کند بی ارزش است و اصلا" دوست داشتنی نیست، چون بابا به ندرت او را در آغوش می کشد، مامان زیاد برای او وقت ندارد، کسی زیاد با او حرف نمی زند و به طور کلی، انگار کسی فرصتی یا علاقه ای برای برقراری ارتباط با او و محبت کردن به او ندارد.

اگر پویا می توانست احساس خود را به زبان بیاورد، احتمالا" می گفت احساس می کند با ارزش، دوست داشتنی و لایق خوشبختی است، چون مامان در هر فرصتی او را در آغوش می کشد و نوازشش می کند، بابا از او تعریف می کند و همیشه، وقتی می خواهد چیزی بگوید یا چیزی را به آن ها نشان بدهد، برای او وقت دارند و به او توجه می کنند.
هیچ کودکی، در این سن، این احساس ها را به طور هشیارانه نمی شناسد و به آن ها آگاه نیست، همچنین نمی تواند درباره ی آن ها حرف بزند، اما، تصویری در ذهن او ساخته می شود که برای همیشه باقی می ماند و حتی درآینده، او به دنبال کسی خواهد بود که این تصویر به وجود آمده در این سن را تأیید کند.
به کودک تان اطمینان بدهید هر دو والد، همیشه از او حمایت خواهند کرد و همیشه او را دوست خواهند داشت
شرایطی را فراهم کنید که کودک در آن احساس امنیت کامل داشته باشد. نگذارید بابت این که چه کسی بالاخره مراقب او خواهد بود نگران شود یا این که احساس کند زیادی است.
اجازه بدهید کودک با هر دو والد ارتباط خوبی داشته باشد. وقتی با والد دیگر است، برایش قیافه نگیرید. بگذارید از لذت داشتن پدر و مادر بهره ببرد.


 یادتان باشد شاید معنای غیر ممکن را نفهمد!

موضوع مهم در این سن، این است که کودک، معنای غیر ممکن را نمی فهمد، آرزو ها و افکارش با واقعیت فرقی ندارد و خودش را محور همه چیز می بیند. در همین راستا، ممکن است برای خیلی از موارد، خود را مقصر بداند و احساس گناه کند.
به کوک خود اطمینان بدهید در طلاق و جدایی شما یا دعوا های تان تقصیری ندارد.
برایش توضیح بدهید که فکر، رفتار یا احساس او باعث طلاق شما نشده است، بلکه رفتار والدین یا خواسته های شان، طلاق را به وجود آورده است.
وقتی سعی می کند با خیال پردازی یا بیان یک جمله، به خیال خودش، واقعیت را تغییر بدهد، ممکن است واقعیت را انکار کند، احساسش را درک کنید و برایش توضیح بدهید چنین اتفاقی نخواهد افتاد « می دونم دوست داری بابا امشب خونه باشه، اما او امشب خونه نمی آد. »


بهنوش خرم روز، کارشناس ارشد روان شناسی، بالینی کودک
گردآوری: مرکز مشاوره روان شناسی آرامیس