فیلم درمانی سال هاست که اصطلاحی آشنا در میان متخصصان و کارشناسان روانپزشکی و روان درمانی به شمار می آید. مطالعات روانشناسانه نشان می دهد که برخی افراد در اوج ناامیدی و به هم ریختگی ذهنی، از تماشای یک فیلم چنان تحت تاثیر قرار گرفته اند که جهانشان دگرگون شده اند. اینطور که متخصصان می گویند یکی از مزایای فیلم درمانی، برچسب برداری و انگ زدایی از اختلالات روانی و پدیدآوردن فرهنگ پذیرش و پشتیبانی از بیمار است.
یک باور عامیانه وجود دارد که از مغز هر چقدر کار بکشید بهتر است و چنانچه فعالیت زیاد مغزی انجام دهیم تازه بخش قابل توجهی از مغز ما همچنان به اصطلاح آکبند می ماند. صرف نظر از این باور غلط ثابت شده است که مغز نیز مانند اعضای دیگر بدن ما برای کارایی بیشتر و بهتر نیاز به توجه جدی هم از منظر تغذیه و هم از منظر بهداشت روانی و استراحت کردن دارد.
با قارچ به جنگ دیابت و چاقی بروید
حضور قارچ در آشپزخانه های ایرانی حدود یک دهه است که ثبیت شده. سبزی ای با خواص بی نظیر که با حجم بالای تولید صنعتی در کشور و همینطور تولید خانگی و قابلیت پخت و استفاده های متعدد به صورت سرخ شده ، کبابی و حتی آب پز و همینطور استفاده های دارویی مانند دیگر نقط جهان جایگاه خوبی در سبد غذایی ما پیدا کرده است.
پنج راه برای نوشتن
کارین میریام – گلدبرگ ، روان شناسی است که برای بیمارانی که واپسین مراحل زندگی خود را سپری می کنند. کارگاه هایی درباره نوشتن و تاثیرات آن برگزار می کند، او می گوید : «باورتان نمی شود که وقتی افراد انچه واقعاً برایشان مهم و معنادار است می نویسند چقدر لذت می برند و احساس قدرت می کنند». چند سال پیش خود او با سرطان سینه دست به گریبان بود. او معتقد است : « کاغذ ، آینه بزرگی است از چیزی که هستیم در ورای چیزی که فکر می کنیم هستیم . نوشتن ما را با آزادی بیشتر و زندگی ای که ارزش زیستن دارد مرتبط می کند . انجام دادن کاری معنادار از دل کلماتی که روی کاغذ آورده ایم لذت فراوانی را برایمان به همراه می آورد.»
مغز ما از نظر زیستی و بیولوژیک 90 درصد شبیه مغز بقیه پستانداران عالی است. 90 درصد نحوه تفکر و کارکرد مغز ما حیوانی است و درست مثل یک ماشین که براساس برنامه ای که برایش تعریف شده کار می کند، اینجا هم غریزه حکمفرمایی می کند. همانطور که هیچ وقت انتظارنداریم که ماشین لباسشویی کار جارو برقی را انجام دهد، گرگ هم هرگز علف یا گوسفند گوشت نمی خورد. غریزه عملکرد حیوان را محدود و قابل پیش بینی می کند. آنچه از نظر زیستی موجب تمایز انسان از حیوانات می شود کارکرد 10 درصد از مغزش است که در قسمتی از پیشانی قرار دارد.
