آرامیس مشاور




افسانه ها و واقعیت ها در مورد اختلال بیش فعالی مطلب ویژه

این مورد را ارزیابی کنید
(0 رای‌ها)
نوشته شده توسط  | منتشرشده در: مقالات عمومی

آنچه هست و آنچه نیست
بیش فعالی شیوع بالایی دارد و از سویی به خاطر مشکلات و درگیری های فردی، خانوادگی، تحصیلی و شغلی که برای فرد مبتلا و خانواده به وجود می آورد. بسیار مورد توجه محققان این رشته و سایر مردم قرار گرفته است. این توجه گرچه مزایای بسیاری از جمله افزایش حجم تحقیقات مرتبط با این بیماری و حساس شدن افراد درگیر جهت درمان دارد، دارای مضراتی است همچون به وجود آمدن عقاید و باورههای نادرست و پیش فرض های اشتباه در مورد این اختلال و افراد مبتلا به آن، که باعث شد در این متن به ذکر برخی از شایع ترین واقعیت ها و افسانه های این اختلال بپردازیم.

افسانه: همه کودکان مبتلا به نقص توجه، بیش فعال هستند و بالعکس.
واقعیت: بسیاری از مردم در تفکیک بیش فعالی از نقص توجه ناتوان هستند. برای بسیاری از کودکان، تمرکز بر یک کار دشوار است و انها تکانشی هستند اما بیش فعال نیستند و بالعکس بیش فعالی واژه ای است که بیش از حد و در عین حال، با بی دقتی به کار رفته است.

افسانه: کودکانی که شیطنت دارند، همگی دچار بیش فعالی هستند.
واقعیت: بسیاری از کودکان در کلاس درس یا منزل شیطنت می کنند، به اشتباه تشخیص اختلال بیش فعالی همراه با نقص توجه، دریافت می کنند، در حالی که انها فقط رفتارهای عادی مربوط به سن شان را انجام می دهند. تشخیص این بیماری نیازمند یک ارزیابی جامع و دقیق است.

افسانه : این اختلال ناشی از تربیت والدین است
واقعیت: علت ایجاد بیش فعالی این نیست که شما والدین خوبی نبوده اید. علل ایجاد ام منشاء زیست شناختی دارد که هنوز به درستی شناخته نشده است. محققان بیان می کنند احتمالاً ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محطیی عامل بوجود آمدن این اختلال است.

افسانه: همه بچه های مبتلا به این اختلال دارای مشکلات تحصیلی هستند و یا اختلال یادگیری دارند.
واقعیت: حقیقت این است که فقط بخشی از کودکان مبتلا ناتوانی یادگیری یا مشکلات تحصیلی دارند . همچنین همه دانش آموزان ناتوان در یادگیری، مبتلا به بیش فعالی یا نقص توجه نیستند. درصد این کودکان حدود یک سوم از کل کودکان است.

افسانه: کودکان به هر حال این اختلال را پشت سر می گذراند، بنابراین چرا اکنون خودمان را زحمت بدهیم.
واقعیت: تا زمانی که صرفاً منتظر هستیم کودک این مشکل را پشت سر بگذارد، غلبه بر مشکلات روان شناختی ، آموزشی و مالی که با آنها روبه رو می شویم، اگر غیر ممکن نباشد، بسیار مشکل خواهد بود. فقط راه مناسب برای برخورد با مشکلات پیچیده این کودکان ، تشخیص به موقع و یک طرح درمانی جامعه است.

افسانه: رفتارهای همراه با این بیماری در دوران نوجوانی و بزرگسالی از بین می رود.
واقعیت: تحقیقات و مشاهدات بالینی اخیر نشان می دهند میزان قابل توجهی از این کودکان ، علائم اختلال را در دوران بزرگسالی نیز نشان می دهند؛ این نشان از آن است که باید فرایند درمان مداوم و جامع باشد.

افسانه: مصرف دارو برای این کودکان فایده ای ندارد و در صورت مصرف نیز به تدریج در برابر دارو مقاوم می شوند.
واقعیت: تحقیقات به روشنی نشان می دهند مصرف دارو برای افراد مبتلا، مفید است و باعث کاهش بسیاری از نشانه های منفی این بیماری می شود. البته میزان مصرف این دارو گاهی نیازمند تغییر و تعدیل است، اما مدرکی نیست که نشان دهد کودکان در برابر این دارو مقاوم می شوند.

مهدی رضایی، کارشناسی ارشد روان شناسی بالینی

بازدید 1950 بار
آخرین ویرایش در یکشنبه, 11 خرداد 1393 ساعت 12:44

نظر دادن

جهت ارتباط بعدی با شما، خواهشمند است ایمیل صحیح وارد نمایید.
کلیه اطلاعات شما نزد ما محرمانه خواهد بود.
لطفا نظرات خود را به زبان فارسی تایپ کنید.