مواقعی که سفر می تواند مثبت باشد
تقریبا همه معتقدند سفر کردن می تواند از استرس و خستگی افراد بکاهد. این باور در اکثر موارد درست است. همچنین سفر باعث می شود از روزمرگی خارج شویم، زیرا گاهی پیش می اید، آنقدر در کارهای روزانه غرق می شویم که یادمان می رود به استراحت نیاز داریم و باید برای خود و خانواده مان وقت بگذاریم. سفر می تواند به افراد فرصت برون ریزی هیجانات و ظهور من کودکی را بدهد تا در طبیعت بدوند، با هم شوخی کنند، به اشتباهات بخندید و ...
سفر می تواند به گسترش روابط اجتماعی، بهبود روابط عاطفی و دوست یابی کمک کند. می تواند فرصت مرور تجربیات را به افراد بدهد تا در خلوت خود، گذشته را مرور کنند، از تجربیات تلخ درس بگیرند، از تجربیات موفق احساس غرور کنند و برای آینده به برنامه ریزی بپردازند. از سوی دیگر، سفر می تواند به والدین فرصت دهد نکات مفید را به کودکان خود بیاموزند در نهایت، سفر با در اختیار گذاشتن تجربیات جدید، زمینه رشد و تعالی را فراهم می کند.
مواقعی که سفر می تواند منفی باشد
اگر سفر در زمانی از شرایط فردی و خانوادگی باشد که در آن فرد و خانواده در اوج استرس و انبوه خستگی باشند، نمی تواند کارساز باشد، زیرا سفر کردن قواعد بسیاری دارد؛ مانند تحمل شرایط سخت، در نظر گرفتن نظرات دیگران ، احترام به یکدیگر، مدیریت مسائل مالی و ... که اگر توان لازم برای برخورد و سازگاری با موارد فوق را نداشته باشیم، می تواند دردسرساز باشد. بنابراین گرچه برخی افراد توصیه می کنند در شرایط بحران روانی به مسافرت برویم، با توجه به موارد بیان شده ، احتمال این که سفر بتواند به ما کمک کند کم است. همچین مواقعی که افراد و خانواده ها برای رفتن به سفر برنامه ریزی نداشته باشند، یعنی بدون در نظر گرفتن تقویم خانوادگی ، اقتصادی و ... دست به سفر بزنند، سفر کردن و ماجراهای آن خود می تواند منبعی از استرس ، ناکامی و جدال های خانوادگی را فراهم کند. از سویی دیگر، در هنگام سفر، خلق افراد ثابت و یکسان نیست و در واقع بسته به شرایط تغییر می کند. مثلا هنگام غروب و شب- که فرد احساس غربت بیشتری می کند- شاید بد خلق باشد یا این که به خاطر درگیری میان فردی ایجاد شده ، به صورت موقت آستانه تحمل کمی داشته باشد بنابراین نباید با این فرض که در جای جای سفر به ما خوش خواهد گذشت، به مسافرت برویم، بلکه باید تحمل برخی تلخی ها را نیز داشته باشیم. باید بدانیم ، سفر می تواند به معنای کاهش رنج و غم خستگی باشد، در صورتی که افراد با برنامه به سفر بروند و از کل مسافرت لذت ببریند نه این که فقط هدفشان رسیدن به مقصد باشد.
الهام آزادنام – کارشناس ارشد روان شناسی عمومی
