سبک اجتنابی: در شیوه اجتنابی ، والدین درباره ارتباط فرزندان شان با جنس متفاوت نگاه اجتنابی دارند و در عین حال اعتماد قابل توجهی هم به فرزندان شان برای رعایت چارچوب خانواده دارند. این دسته از دانشجویان معمولاً از ارتباط با جنس متفاوت اجتناب می کنند و در صورت درگیر شدن در چنین رابطه ای به شدت دچار احساس گناه می شوند.
سبک اضطرابی؛ در روش اضطرابی ، والدین درباره ارتباط فرزندان شان با جنس متفاوت نگاه اضطرابی دارند و در عین حال اعتماد کمی هم به فرزندان شان برای رعایت این چارچوب خانواده نشان می دهند و بیشتر به کنترل بیرونی آنها می پردازند. این دسته از دانشجویان معمولا از ارتباط با جنس متفاوت به شدت مضطرب می شوند و از آنجایی که در این گونه روابط به پنهان کاری روی می اورند، در معرض خطر قرار دارند.
سبک آزاد؛ در روش آزاد ، والدین، مخالفتی با ارتباط فرزندان شان باجنس متفاوت ندارند و در عین حال اعتماد کمی به فرزندانشان برای رعایت چارچوب های ارزشی و اخلاقی دارند. این دسته از افراد معمولا در ارتباط با جنس متفاوت احساس مانع درونی و بیرونی نمی کنند و از آنجایی که به دلیل بی اعتمادی والدین، خودپنداره اخلاقی ضعیفی دارند، به شدت در معرض روابط مهار نشده و پر خطر قرار دارند و ممکن است به طرف مقابل رابطه، آسیب های روانی و عاطفی جدی وارد کنند.
سبک های کنترل شده؛ در روش کنترل شده، والدین اعتماد زیادی به فرزندان شان برای رعایت چارچوب های ارزشی و اخلاقی دارند. آنها به فرزندان خود مهارت های برخورد با جنس متفاوت را می آموزند. این فرزندان یا آگاهانه روابط خود را محدود می کنند و یا اگر با کسی به ضرورت همکار یا هم کلاسی بودن ارتباطی داشته باشند می توانند حد و مرزها را نگه دارند و دچار آسیب نشوند.
ماهنامه سپیده دانایی، شماره 42
