آرامیس مشاور

 همانگونه که گریستن به سازگاری ما در برابر تنش ها و ناملایمات یاری می رساند، خودداری از گریستن و در واقع سرکوب احساسات می تواند سلامتی روانی و حتی جسمانی ما را به خطر اندازد.
 باورهای نادرستی در فرهنگ مردم وجود دارد که مثلا می گویند مرد نباید گریه کند. گریه مانع هرگونه تصمیم گیری عقلانی درست می شود. این در حالی است که روانشناسان به این نکته رسیده اند که همه انسان ها گاهی وقت ها نیازمند گریستن هستند.
 پژوهش ها نشان داده اند که غالبا هم زنان و هم مردان پس از گریه، احساس بهتری داشته و توانسته اند بر شرایط مسلط شوند.
 بررسی ها نشان داده که زنان 4 برابر مردها گریه می کنند.
 درست است که از لحاظ کالبدشناختی (فیزیولوژیک) غده های اشکی زنان بزرگ تر از مردان است، اما نقش باورهای فرهنگی را نیز نمی توان دراین زمینه نادیده گرفت؛ به این معنی که جامعه گریه را برای زنان بیشتر از مردان می پذیرد.
 تفاوت هایی میان علت و عوامل گریستن زنان و مردان وجود دارد. معمولا زنان پس از مشاجره با دیگران یا عوامل دیگری از این دست و مردان در نتیجه احساسات مثبت گریه سر می دهند.
 با این حال نه شیوه گریستن مردان و نه شیوه گریستن زنان، هیچ یک به خودی خود مثبت یا منفی نبوده و قابل سرزنش نیستند.
 روان شناسان توصیه می کنند که هر چند یک بار در خلوت خود، برای رهایی از احساسات منفی و بیهوده گریه کنیم.
 گریه همیشه نشانه تخلیه احساسات منفی نیست. گاهی بر اثر شادی زیاد گریه می کنیم که در اصطلاح به آن اشک شوق می گویند.
 گرچه گریه یک واکنش طبیعی و روانی به شمار می آید اما اگر زیاد ادامه پیدا کند می تواند نشانه بیماری یا اختلالات روانی، نظیر اضطراب یا افسردگی و تنهایی باشد.

گردآوری: مرکز مشاوره روان شناسی آرامیس