• کودک در خیال پردازی، آرزوها و خواسته هایی را که به دلیل محدودیت سنی نمی تواند به آنها برسد، مجسم می سازد. از این رو خیال پردازی بخش مهمی از روند رشد کودک بوده و برای ورود او به دنیای بزرگسالی ضروری است.
• اگر خیال پردازی کودک به حدی باشد که قدرت تمرکز وی را تحت تاثیر خود قرار دهد، مثلا در حالی که چشم به دهان معلم دارد؛ در ذهنش درگیر تخیلات خودش باشد، می توان گفت که خیال پردازی حالتی بیمارگونه پیدا کرده است.
• کودکان ممکن است حین بازی با خود و کودکان دیگر دوستان خیالی برای خود بتراشند و با آنها مشغول حرف زدن شوند. این به خودی خود اشکالی ندارد اما اگر کودک در جمع هم سرگرم حرف زدن با دوست خیالی خود شود، می توان این نوع خیال پردازی را بیمارگونه دانست.
• پدر و مادر ها هم می توانند در تخیلات کودکان خود شریک شوند و از این طریق آموزش های لازم را به کودک خود بدهند.
• از آنجایی که تخیلات دوران کودکی مقدمه ای برای ورود کودک به روابط اجتماعی است، اگر این تخیلات پس از 10 سالگی ادامه پیدا کردند، نشانگر این هستند که کودک دچار خیال پردازی بیمارگونه شده است.
گردآوری: مرکز مشاوره روانشناسی آرامیس