1- دانشجویان نسبت به نوجوانان دبیرستانی که با التهاب غریزی و احساسی وارد رابطه های نافرجام می شوند، پخته تر و رشد یافته ترند و می توانند علاقه های خود را به ازدواج برسانند.
2- افرادی که در یک دانشگاه درس می خوانند از نظر سنی، تحصیلی، فکری، علایق و انتظارات با هم تناسب و هماهنگی دارند.
3- به خاطر حضور طولانی دختران و پسران امکان شناخت ویژگی های رفتاری، روانی و اخلاقی یکدیگر برایشان فراهم تر است.
4- حضور تعداد زیاد جنس مخالف امکان مقایسه را به وجود می آورد و این تضمین را می دهد که برخورد سریع و احساسی یا یک نفر او را در دام عشق گرفتار نکرده است.
اما متاسفانه دیده شده که با وجود این فرصت ها، برخی از دوستی ها و رابطه های عاطفی دانشجویان پسر و دختر نه تنها به ازدواجی پایدار و رضایت بخش نمی رسند، بلکه باعث افت شدید تحصیلی، برقراری ارتباط های غیراخلاقی، ابتلا به بیمارهای روانی، درگیر شدن با آسیب های اجتماعی نظیر سوء مصرف مواد و الکل و بروز و تشدید اختلافات خانوادگی می شود.
برای پیشگیری از چنین بحران ها و مشکلات عاقبت سوزی، سزاوار است جوانان دانشجو مدیریت رابطه با جنس مخالف را بیاموزند. برای این منظور، نخست هر دانشجو، به خصوص دانشجوی دختر، باید بداند در محیط کار و تحصیل با سه گروه از افراد جنس مخالف برخورد می کند: همکاران، هوسرانان و خواستگاران. همکار می تواند استاد، کارمند اداری یا یک همکلاسی باشد. او فرد محترمی است که یا ازدواج کرده و یا برای ازدواج آمادگی و تناسب لازم را ندارند. ارتباط با همکار باید در همان چارچوب و وظیفه مشخصی باشد که در دانشگاه تعریف شده است. هر نوع برخورد کلامی، رفتاری و دیداری خارج از مرزهای تعیین شده زیان آور و ناپسند است.
هوسرانان را در هر گروه می توان دید، ولی بیشتر آنان پسران دانشجویی هستند که به خاطر زمینه های تربیتی نادرست و تجربه های غیراخلاقی در گذشته، در کمین دختران ساده دلی قرار می گیرندکه فریب ظاهر جذاب و زبان چرب آنان را می خورند. هوسرانان می دانند که دختر دانشجو را نمی توان راحت و صریح به خلوت های گناه آلود کشاند. از این رو، با پیشنهاد ازدواج، دام هوس را می گسترانند. معدودی از مردان متاهل که دردناکانه در کسوت مقدس معلمی قرار گرفته اند نیز با وعده ها و تهدیدهای آموزشی، دختران کم تجربه را وادار به رابطه های ناشایست می کنند.
گروه سوم جوانانی هستند متین و پاکدامن که می خواهند با دخترانی خوب و تحصیل کرده ازدواج کنند. برای اینکه بتوان با چنین دانشجویان شایسته ای پیوند زناشویی موفقیت آمیز و بالنده ای برقرار کرد، توصیه می کینم دختر و پسر در ترم های اول و دوم رابطه های عاطفی و عاشقانه برقرار نکنند. یعنی اگر از کسی خوششان آمد یا دانشجویی به آنها پیشنهاد دوستی و ازدواج داد، به کشش احساسی و غریزی خود میدان ندهند و گفت و گوی کوتاه را به رابطه های طولانی و پنهان از والدین خویش نکشانند، بلکه بگذارند فارغ از تب و تاب احساس و دور از میدان مغناطیسی عشق، قطب نمای عقلشان جهت درست را نشان دهد. باید درباره فرد پیشنهاد دهنده هماهنگی ها و تناسب هایی را بررسی کنند و مطمئن شوند که خود و فرد مورد نظرشان به راستی انگیزه، توان و امکانات تشکیل زندگی را دارند. در صورتی که نتیجه بررسی ها مثبت بود، اشکالی ندارد که حداکثر سه جلسه با او در مکان های عمومی صحبت و سپس با پدر و مادر یا یکی از خویشاوندان آگاه مشورت کنند. بعضی از استادان خیرخواه و با تجربه نیز آمادگی کمک به دانشجویان خود را دارند. اگر چنین فرایندی طی شود، یعنی :
1) شما و فرد پیشنهاد دهنده انگیزه و توان ازدواج را داشته باشید
2) تناسب و هماهنگی ملاک های گروه اول درباره تان صدق کند
3) از همان آغاز آشنایی خانواده را در جریان بگذارید
4) با کمک بزرگترها درباره ویژگی های پنهان طرف مورد علاقه خود تحقیق کنید و
5) از مشورت یک روان شناس آگاه برخوردار شوید، می توان امیدوار بود با لطف و عنایت خداوند بزرگ در مسیر روشن ازدواجی بالنده و امیدبخش قرار گرفته اید.
دکتر محمود گلزاری
گردآوری: مرکز مشاوره روان شناسی آرامیس
