آرامیس مشاور




بچه های زیر دو سال چطور با طلاق کنار می آیند؟

 معمولا" کودکان، فراموش شده های طلاق هستند. اگر چه عنوان بچه های طلاق، عنوانی است که همه بار ها و بار ها شنیده اند، در بحران های طلاق، بچه ها معمولا" فقط و فقط در گروکشی ها و انتقال پیام ها به یاد آورده می شوند و نیاز های شان به دست فراموشی سپرده می شود. والدین اغلب می خواهند از این دوران بحرانی بگذرند و رسیدگی به کودک خود را به بعد موکول می کنند، غافل از این که در همان زمان، کودک در حال تأثیر گرفتن از شرایط به وجود آمده است. این تأثیر، برخلاف تصور بسیاری، از همان ماه های اولیه آغاز می شود، زمانی که شاید خیلی ها تصور کنند کودک چیزی متوجه نمی شود.

تولد تا دو سالگی: وقتی فکر می کنید برای فهمیدن زیادی کوچک است
فرزندان از همان ماه های اولیه، نسبت به رفتار ها و واکنش های والدین خود حساس هستند. آن ها قبل از هر کس، چهره ی مادر خود را تشخیص می دهند و در حال تأثیر گرفتن از والدین خود، رفتار ها، گفتار و ابراز احساسات آن ها هستند.
والدین فکر می کنند نوزاد چیزی متوجه نمی شود، اما برعکس، او احساسات مختلف مانند خشم، ناراحتی، شادی و ابراز محبت را می فهمد، اما نمی تواند درک کند مخاطب این احساسات خود اوست یا شخص یا موضوع دیگری، برای همین، همه را به خود می گیرد و زود، از احساسات منفی والدینش دچار ترس و اضطراب می شود. در واقع یک نوزاد، وقتی در شرایط پر آشوب طلاق قرار بگیرد، احساسات منفی والدینش را به خودش نسبت می دهد، فکر می کند آن ها از او عصبانی و ناراحت هستند و او را دوست ندارند یا او را نمی خواهند. این امر می تواند در او احساسات منفی به وجود بیاورد که از جمله می توان به ترس اشاره کرد. او از دست دادن محبت را درک می کند. نوزادانی که محبتی دریافت نمی کنند، می توانند به نوعی افسردگی دچارشوند که خود را با پرهیز از خوردن شیر نشان می دهد.
در حضور نوزاد خود، آرام و مهربان باشید، حتی اگر بسیار ناراحت و عصبانی هستید. اگر نمی توانید، از او فاصله بگیرید تا به او احساس بد ندهید.
حواستان به مشکلات خوردن و خوابیدن او باشد، چون در این سن، ناراحتی اش را این طور نشان می دهد.
هر دو، هم مادر و هم پدر، او را در آغوش بگیرید، او را نوازش کنید و با او صحبت کنید. اگر یک لالایی مخصوص برای او بخوانید، ارتباط بهتری با او برقرار خواهید کرد.

بگذرید احساس امنیت کند
نوزادی زمانی است که احساس امنیت بنیادی در ارتباط با محیط و دنیای پیرامون در فرد شکل می گیرد. وقتی محیط به نیاز های نوزاد رسیدگی کند، کسی باشد که پاسخگوی خواسته ها و نیاز های او باشد و به علاوه نوعی نظم در برخورد با او وجود داشته باشد، تا کم کم به دنیایی که در آن پا گذاشته عادت کند، این احساس شکل می گیرد.
برنامه ی نوزاد را برهم نزنید. اگر پیش مادر یا پدر می رود یا فرد دیگری در زمان هایی از او نگهداری می کند، دقت کنید ساعت خواب و تغذیه و استراحت و در همه جا یکی باشد.
بر سر مسائل مهم مانند سلامتی، وسائلی که باید برایش تهیه شود، تغذیه سالم و... فقط سود او را در نظر بگیرید و باهم هماهنگ باشید.
فراموش نکنید او نمی تواند از خودش مراقب یا دفاع کند، وقتی مشغول مشاجره یا در حالت قهر هستید او را در معرض سرو صدای زیاد، گرما و کلافگی و ... قرار ندهید.


بهنوش خرم روز، کارشناس ارشد روان شناسی بالینی کودک
گردآوری: مرکز مشاوره روان شناسی آرامیس